W świetle założeń zaproponowanego przez Annę Pałubicką stanowiska, określonego mianem konstruktywizmu historycznego, wyróżniony zostaje sposób myślenia w perspektywie poręczności, sprowadzający się do umiejętności posługiwania się narzędziami. Jest on skuteczny w kulturze, w której jest użytkowany. Poręczność jest zrelatywizowana zawsze do określonej kultury. Narzędzia, ich intencjonalność, odnoszą do innych narzędzi, tworząc sieć intencjonalnych odniesień podtrzymujących i respektujących wyobrażenie i pojęcie świata obiektywnego. Zrelatywizowana kulturowo skuteczność praktyczna obchodzenia się z narzędziami dla refleksji metafizyczno-teoretycznej, zwłaszcza tej formującej się od czasów nowożytnych, jest już zawsze dana, nie może być utracona, a jedynie kontynuowana i rozwijana. Oczekiwana skuteczność technologiczna wiedzy naukowej oraz jej zgodność z obowiązującymi naszą kulturę kryteriami obiektywnego istnienia są pokazane w pracy jako pochodzące z myślenia w perspektywie poręczności.