Andrzej Chmielecki — dr hab., emerytowany profesor Uniwersytetu Gdańskiego, w którym przez dziesięć lat kierował Zakładem Filozofii Współczesnej. Ma też za sobą ukończone studia na fizyce. Kompetencje badawcze: ontologia, aksjologia, filozofia umysłu, filozofia nauki. Publikacje książkowe: Teoria wiedzy Stanisława Brzozowskiego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1985; Problem autonomii ducha w perspektywie ewolucjonizmu, Oficyna Akademicka 1995; Rzeczy i wartości. Humanistyczne podstawy edukacji ekonomicznej, Wydawnictwo Naukowe PWN 1999; Między mózgiem i świadomością. Próba rozwiązania problemu psychofizycznego, Wydawnictwo Instytutu Filozofii i Socjologii PAN 2001; Podstawy psychoniki. Ku alternatywie dla cognitive science, Wydawnictwo IFiS PAN 2013.

Relativity theory (special and general) is one of the most esteemed physical theories. Therefore, it was my great surprise when, on a close examination of appropriate Einstein’s papers, I identified severe—if not fatal—drawbacks in special relativity, which is itself the basis for general relativity. First, its results (Lorentz transformation, lengths contraction, time dilation, relativistic mass, energy-mass equivalence) do not follow its premises; to get them derived, another premise—to the effect that the velocity of light is the same for all inertial observers—is necessary. And what makes the story worse, there is evidence that the additional premise is false, which means that the mentioned results do not belong logically to the theory. Second, the theory is internally inconsistent, because one can easily derive the following, plainly contradictory clause: If the velocity of light is constant (premise of the theory), then light moves with acceleration (immediate consequence of the famous m=E/c2 with regard to electromagnetic radiation, since inertial mass has its origin in accelerated motion). I was perplexed. How could it be that such potentially devastating traits of the theory have passed unnoticed for so long? Or, putting it the other way: Am I wrong, or is it the theory which is wrong?

An excerpt from the book summary in English

[…] Einstein lubił czasem w swych figuratywnych wypowiedziach odwoływać się do Boga. Tymczasem w swej szczególnej teorii względności (STW) sam niejako wcielił się w Jego rolę, dyktując przyrodzie spójne wewnętrznie rozwiązania problemów. Zważmy bowiem: swe rozważania i argumentacje prowadzi on w kategoriach kinematyki, w której repertuarze w ogóle nie występują czynniki sprawcze — przepływy pędu i energii, jakiekolwiek w ogóle oddziaływania. A jest to w świecie fizycznym jedyny sposób, aby coś od czegoś efektywnie zależało, było z czymś zgodne. Ponieważ między układami inercjalnymi, które bada STW, nie ma oddziaływań, następstwa tego, że w przyrodzie istnieje prędkość graniczna nie mogą mieć charakteru procesów fizycznych.
Skoro tak, to układy inercjalne nic „nie wiedzą” o tym ograniczeniu — ograniczenie to w żaden sposób nie jest im dostępne. Przyroda nie może więc stosować środków zapobiegających przekroczeniu tej granicy — czy to w postaci nowej zasady składania prędkości, czy w postaci dylatacji czasu i kontrakcji odległości, czy wreszcie w postaci rosnącej wraz z prędkością masy relatywistycznej. Zatem w stanowisku, że istnienie prędkości granicznej pociąga za sobą np. nową regułę składania prędkości, nie może chodzić o związki w obiektywnie istniejącym świecie fizycznym. A jeśli nie w nim, to w czym? W rzeczywistości wirtualnej wykreowanej przez metafizyczne przekonania samego Einsteina, występującego tu w roli „Boga” fizyki…

Fragment książki

Spis treści

Od autora

Problem książki

Main objective of the book theory of relativity