Il jouissait de titres suivants : par la grâce de Dieu roi de Pologne, archiduc de la Lithuanie, de la Russie, de la Prusse, de la Mazovie, de la Samogitie, de la Livonie, de Smolensk, de Siewiersk, de Czernihow, duc de la Lorraine et du Bar. […] Il n’a pas été un roi heureux, mais il fut un père heureux. Sa fille Marie… devint la femme de Louis XV. Il ne fut pas un homme politique éminent, mais il fut sans aucun doute un penseur éminent : polonais de nationalité, et français par la langue dans laquelle il écrivait. […] Il a laissé un héritage […] rassemblant surtout des ouvrages philosophiques (spécialement anthropologiques et éthiques), politologiques et pédagogiques. […] Il correspondait avec plusieurs membres de l’élite intellectuelle de l’Europe de son temps. […] Il le faisait surtout sous forme de brèves sentences, rarement sous forme de « miniatures théoriques » plus longues.

Préface. Stanisław Leszczyński : philosophe-roi
Jacek Jadacki

Używał tytulatury: z Bożej łaski król Polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, inflancki, smoleński, siewierski i czernihowski, książę Lotaryngii i Baru. […] Nie był szczęśliwym królem, ale za to był szczęśliwym ojcem: jego córka Maria […] została żoną Ludwika XV.
Nie był wybitnym politykiem, ale za to był z pewnością wybitnym myślicielem: polskim, przez pochodzenie, i francuskim, przez język, w którym pisał. […] Pozostawił po sobie spuściznę […] dotyczącą problematyki filozoficznej (głównie antropologicznej i etycznej), politologicznej i pedagogicznej. […] Utrzymywał kontakty z elitą intelektualną ówczesnej Europy. […] Poglądy swoje wyrażał głównie za pomocą krótkich sentencji, rzadko w postaci dłuższych „miniatur teoretycznych”.

Słowo wstępne. Stanisław Leszczyński: król-filozof
Jacek Jadacki

§ Les philosophes de nos jours prétendent suivre et enseigner la raison ; mais lorsqu’ils s’attachent effectivement à détruire les préjugés qu’elle condamne, ils déracinent les vertus qu’elle prescrit.
§ On se trompe souvent en estimant trop les hommes, rarement en les estimant trop peu.
§ Il y a des gens qui parlent beaucoup sans rien dire : je les compare à des arbres, qui, pour avoir trop de feuilles, ne portent point de fruits.

§ Filozofowie naszych czasów twierdzą, że słuchają i uczą rozumu; ale kiedy starają się skutecznie usunąć przesądy, które on potępia, wykorzeniają zarazem cnoty, które zaleca.
§ Mylimy się często, za bardzo ceniąc ludzi; rzadko — gdy cenimy ich za nisko.
§ Są ludzie, którzy wypowiadają wiele słów, nic jednak nie mówiąc. Są dla mnie jak drzewa, które z powodu nadmiaru liści nie dają owoców.

Stanisław Leszczyński

NAKŁAD WYCZERPANY

Mirosław Piechowiak — doktor nauk humanistycznych, filozof. Wykłada na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autor książek: Między erosem i agape (2016), Człowiek zziajany (2019) oraz wielu artykułów z zakresu filozoficznych rozważań nad współczesną, tj. ponowoczesną kulturą. Specjalizuje się w badaniach m.in. nad problematyką bieżących przemian społeczno-kulturowych oraz kondycją i jakością relacji międzyludzkich, zwłaszcza relacji partnerskich. Entuzjasta niezależnego myślenia. Sympatyk motocykli, szachów i cygar.

Monika Gramsch — studentka na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, miłośniczka wycieczek pieszych i rowerowych. Zainteresowana szeroko pojętymi relacjami międzyludzkimi, wolny wieczór spędza z książką i gorącą herbatą.

Julia Trawińska, studentka Komunikacji Społecznej na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Muzyką i śpiewem fascynuje się od najmłodszych lat. Samodzielnie uczy się gry na gitarze, pianinie i od niedawna na ukulele. Czynnie uczestniczy w różnego rodzaju muzycznych, lokalnych wydarzeniach.

Na okładce zamieszczono fotografię „zmęczonej” ławki. Została ona wykonana w pandemicznym czasie na Boulevard Jean Mermoz w Neuilly-sur-Seine (aglomeracja paryska). Przedmiot użyteczności publicznej nie był naprawiony, lecz jakby trwał odizolowany metalowym płotem. Fotografia pochodzi z wczesnej jesieni 2020 r., ale równie dobrze można było wykonać ją rok wcześniej. Wówczas opadające ramię ławki nie było jeszcze obciążonemaską. Ławka z okładki symbolizuje nie tylko zmęczenie i izolację, lecz także nieznośną i doskwierającą człowieczej egzystencji nienaprawialność.

M. Piechowiak

„Wstęp”

„Zakończenie”

One of the greatest men of genius Poland has ever brought forth was Stanisław Leśniewski.
Jan Łukasiewicz

Based on my lifetime of experience, I believe that Stanisław Leśniewski was a man of genius: the only man of genius who fate allowed me to encounter, and once, that happened almost daily.
Tadeusz Kotarbiński

„Contents”

„Introduction”

Przedstawiana praca jest pierwszym interdyscyplinarnym opracowaniem tematyki winiarskiej i bachicznej opartym na wiedzy szeroko pojętych nauk społecznych: antropologii kulturowej, socjologii i kulturoznawstwa, co stanowi o jej unikalnym w tym względzie charakterze. Autorami książki są pracownicy Instytutu Socjologii Uniwersytetu Zielonogórskiego: socjologowie, antropolodzy kulturowi i kulturoznawcy; badacze należący do Zakładu Socjologii Teoretycznej (w którym narodził się pomysł napisania książki) oraz członkowie Zakładu Socjologii Stosowanej (należący jednocześnie do Pracowni Rewitalizacji Społecznej). Wyrażamy nadzieje, że kierowana do czytelników książka przyczyni się do lepszego poznania dziejów winiarstwa i winogrodnictwa oraz narosłych wokół nich wartości i warstwy symbolicznej, że zwróci uwagę na pomijane dotąd aspekty i uświadomi nieznane fakty z dziejów tej wielowiekowej tradycji.

Dorota Angutek

Niniejsza praca zawiera dwie cechy szczególne. Po pierwsze, mimo tytułu sugerującego koncentrację opisów na aspekcie lubuskim, jej odniesienia w wielu miejscach sięgają dalej i głębiej — zarówno w wymiarze przestrzennym, jak przedmiotowym, zakresowym i temporalnym. Po drugie, na kolejnych stronach książki przeplatają się dwa ujęcia: socjologiczne, odwołujące się do nurtu socjologii jakościowej, sięgającej do źródeł wytworzonych, które poddane zostały starannej rekonstrukcji i interpretacji, a także ujęcie antropologiczno-strukturalne i etnologiczne, poddające analizom sferę mitów, symboli i wartości związanych z winiarstwem, szczególnie kultu bachicznego. Owa dwoistość powoduje, że w książce współistnieją, uzupełniając się dobrze, względnie niezależne od siebie nurty opisowe i wyjaśniające.

Jerzy Leszkowicz-Baczyński

Jest to pierwsze w piśmiennictwie poświęconym zielonogórskiej tradycji winiarskiej tak szeroko zakrojone kompendium wiedzy. Podkreślić też należy, że dostarcza nowej i aktualnej wiedzy o lubuskim winiarstwie. Sądzę, że długo będzie ono służyć jako podstawowe źródło naukowych ustaleń w tym zakresie dla ewentualnych dalszych badań […]. Będzie tez wykorzystywane w edukacji regionalnej i jako „podręcznik” do uzyskiwania samowiedzy regionalnej mieszkańców Zielonej Góry i przyległego obszaru. Z tego choćby względu może liczyć na poczytność i zainteresowanie szerokiego kręgu czytelników, tym bardziej, że książka została zaopatrzona w fotografie wizualizujące i dokumentujące szereg dokonanych przez Autorów ustaleń […].

Z recenzji prof. dr. hab. Jana Grada

„Spis treści”

„Streszczenie”

„Wstęp”

„Spis treści”

„Wprowadzenie”