Grzegorz Musiał (1952), lekarz, pisarz, poeta, autor powieści, tomów wierszy, przekładów współczesnych poetów amerykańskich. Członek PEN-Clubu i członek-założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Więzień stanu wojennego. Laureat nagród literackich m.in. S. Piętaka, S. Wyspiańskiego, Kościelskich, Strzały Łuczniczki (za powieść o Tamarze Łempickiej pt. Ja, Tamara). Dwukrotny stypendysta International Writing Program w Iowa City i Fundacji Fulbrighta. Jego utwory tłumaczono m.in. na angielski, francuski, niemiecki, hiszpański, rosyjski, rumuński, czeski. Mieszka w Bydgoszczy.

Zbiór wierszy z lat 1995–2010 zawiera nieliczne wiersze publikowane wcześniej na łamach czasopism poetyckich takich, jak: „Twórczość”, „Poezja”, „Odra” czy „Kwartalnik Artystyczny”, a także wiersze w większości po raz pierwszy wydane.
Poezja Grzegorza Musiała, napisana językiem precyzyjnym i lekko klasycyzującym, uwydatnia motywy najważniejsze dla ludzkiego egzystowania: przemijanie, umieranie, śmierć, wiarę w Boga, miłość oraz najistotniejsze dla bytowania człowieka tradycje kulturowe śródziemnomorskie, europejskie i narodowe. Świat dzisiejszy został na nich ufundowany, chociaż czasy nam współczesne w swym pośpiechu zdają się znosić te motywy i gubić w technologiczno-informatycznych procedurach.
Człowieka zmęczonego takim stanem rzeczywistości, tym bardziej w czasach pandemii, poezja Grzegorza Musiała obdarza wysmakowaną poetyką, przywracając właściwą miarę ludzkiego losu.

Anna Popiel — absolwentka filologii angielskiej (Uniwersytet Śląski w Katowicach) oraz reżyserii dramatu (Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie). Reżyserka autorskich monodramów, prezentowanych m.in. na festiwalach „Genius Loci” w Krakowie oraz „Salzig on Stage” w Salzburgu. Pracuje w Operze Krakowskiej, gdzie reżyserowała koncerty z cyklu „Pieśń — teatr słowa”, a także muzyczny spektakl dla dzieci. Jest laureatką ogólnopolskich konkursów literackich w dziedzinie poezji i prozy oraz tłumaczką literatury pięknej z języka angielskiego. Jej dramat Nowosielski. Byt (nie)subtelny znalazł się w półfinale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (2019).

Dramat Anny Popiel pt. Nowosielski. Byt (nie)subtelny. Moralitet jest utworem wielogłosowym o wątkach religijnych i metafizycznych ujętych na sposób sztuki „pisania ikony”. Autorka, czerpiąc również z tradycji klasycznej dramaturgii, rozważa życie, twórczość i śmierć artysty-malarza Jerzego Nowosielskiego, wybierającego pomiędzy złem a dobrem, potępieniem a zbawieniem własnego życia i twórczości.

„Przypisy i Bibliografia”

Grzegorz Musiał (1952) lekarz, pisarz, poeta, autor powieści, tomów wierszy, przekładów współczesnych poetów amerykańskich. Członek PEN-Clubu i członek-założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Więzień stanu wojennego. Laureat nagród literackich m.in. S. Piętaka, S. Wyspiańskiego, Kościelskich. Dwukrotny stypendysta International Writing Program w Iowa City i Fundacji Fulbrighta. Jego utwory tłumaczono m.in. na angielski, francuski, niemiecki, hiszpański, rosyjski, rumuński, czeski. Mieszka w Bydgoszczy.

Niezwykle ciekawa, wręcz fascynująca powieść, którą czyta się jednym tchem. […] Grzegorz Musiał — sam przecież powieściopisarz o dużym doświadczeniu — dał się […] uwieść potężnemu „Ja” Łempickiej, które dominuje w jego narracji od pierwszej do ostatniej strony. […]

Rewolucja bolszewicka w Rosji czy szalone lata Paryża początku XX wieku […] zaczynają tu żyć w nowy, szczególny sposób, przepuszczone przez doświadczenie osobiste kobiety tak niezwykłej, jak Tamara Łempicka. Niezwykłej i nieznośnej, z czego ona zdaje sobie sprawę, i […] pomimo potworności losu, jakich jej —zwłaszcza w czasie rewolucji bolszewickiej — życie nie szczędzi, Łempicka z reguły wygrywa.

Z Posłowia prof. Jerzego Jarzębskiego.

„Spis treści”

Chwilowo brak na składzie

Fot. P. Szatkowski

Kazimierz Hoffman (1928–2009) — poeta, eseista, dziennikarz. Absolwent socjologii Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Poznańskiego. Autor osiemnastu tomów wierszy, dwóch zbiorów szkiców o literaturze i malarstwie. Laureat prestiżowej nagrody Funduszu Literatury Polskiego PEN Clubu za całokształt twórczości poetyckiej. O poezji Kazimierza Hoffmana pisali m.in.: Julia Hartwig, Jacek Łukasiewicz Piotr Matywiecki, Artur Sandauer. Autorem wprowadzenia do audycji radiowej poświęconej wierszom Hoffmana wyemitowanej w Rozgłośni Radia Pomorza i Kujaw był Zbigniew Herbert.

Dziennik
(fragmenty)

Napisałem rzecz przeciw skandalicznemu dla mnie zdaniu Ryszarda Przybylskiego z jego Baśni zimowej: „Starość to cela śmierci”. (…) Szybko, bez zahamowania spisałem swoją Glosę w obronie godnej a dla mnie szczęśliwej poetycko starości. Co mnie pobudziło? Na dobrą sprawę nie wiem. A raczej wiem. To zawsze przychodzi nagle; ogarnia całego, trzyma, pilnuje swojego dyktatu (dyktanda?). Potwierdza moją rolę: zapisującego. Moją rolę „ręki”; prowadzonej przez kogo? Domyślam się, wiem. Zostałem powołany.

10 II 2002

Absolutna głupota to zdanie Przybylskiego: „Starość to cela śmierci”. Nie oddałbym swoich 75 lat za ileś tam lat przywróconej młodości! (…)

12 II 2002

Poezja? Sposób wyrażania uczuć poprzez właściwe brzmienie słów. (…) sama istota fenomenu (poezji) jest zakryta. Jest tajemnicą. (…)

 
„Posłowie” (Grzegorz Kalinowski)