| Autor: | Krzysztof Ćwikliński |
| Projekt okładki: | Edward Saliński |
| Wydawca: | Oficyna Wydawnicza Epigram |
| Oprawa: | twarda, szyta |
| Rok wydania: | 2022 |
| Cena detaliczna: | 35,00 zł |
| PDF: | nie |
| ISBN: | 978-83-61231-11-0 |
| Rozmiar: | 142 mm x 227 mm |
| Liczba stron: | 112 |
| ©2021 by Krzysztof Ćwikliński, Bydgoszcz, Poland. All right reserved. No part of this book may be reprinted or reproduced or utilized in any form or by any electronic, mechanical, or other means, now known or hereafter invented, including photocopying and recording, or in any information storage or retrieval system, without permission in writing from the author and publisher. |
KRZYSZTOF ĆWIKLIŃSKI, poeta, literaturoznawca, edytor, urodził się 6 października 1960 roku w Ciechocinku. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie następnie doktoryzował się i habilitował. Wykładał na uniwersytecie w Getyndze. Utwory zebrane w tomie Eszter Sátori były wcześniej publikowane na łamach „Blizy”, „Borussii”, „Elewatora”, „Odry”, „Rzeczpospolitej” i „Twórczości”.
Ja nie obiecałem, że się nie odwrócę. Zresztą oboje niczego nie obiecywaliśmy, bo nie wiedzieliśmy, a może tylko ja nie wiedziałem, że to rozstanie. Ta świadomość przyszła później, cierpienie zostało nam oszczędzone. Po prostu wstaliśmy od kawiarnianego stolika i z mrocznego chłodu piwnicznego wnętrza wyszliśmy w rozsłoneczniony, upalny dzień. Pożegnaliśmy się tak, jakbyśmy mieli spotkać się ponownie jutro, pojutrze, za tydzień czy miesiąc. Potem stałem i patrzyłem jak odchodzi w szczelnym cieniu renesansowych kamienic w stronę katedry. Niczego nie pragnąłem bardziej nad to, aby się odwróciła. Nie odwróciła się. Szła patrząc przed siebie. Zniknęła za rogiem, pochłonął ją tłum, zabrało ją miasto. Nie zobaczyłem jej więcej, choć stale widzę ją odchodzącą, rozkołysaną w powietrzu. Pamiętam jej zapach i czuję jej smak.
Eszter Sátori — fragment
Literatura jest, oczywiście, możliwa tylko w języku, mam tu na myśli pewien głębszy sens tej konstatacji: to, co osiąga się dzięki literaturze, opiera się na uformowanej już semantyce językowej. Szerzej myśl tę rozwijając, powiedzieć można, przedmiotem działania literackiego nie jest już rzeczywistość mowy magicznej, lecz społeczna rzeczywistość założeń semantyki. Z tą właśnie dualistyczną wyłowioną ze świata magii rzeczywistością: związków przedmiotowo-metonimicznych z jednej strony oraz związków myślowo-symbolicznych i zjawisk wyłącznie symbolizowanych ze strony drugiej — „robi coś” literatura. Mianowicie pragnie ją na powrót zjednoczyć jak gdyby na sposób magiczny. Na tym polega istota recydywy mowy magicznej, recydywy — rzec można — nader asekuracyjnej, występującej bowiem już w języku, czy lepiej — na granicy języka.
Tadeusz Buksiński, profesor filozofii. W latach 1973–2012 zatrudniony w Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od roku 2000 profesor w Akademii Kaliskiej. Autor 14 monografii autorskich oraz ponad 130 artykułów opublikowanych w Polsce oraz za granicą. W badaniach koncentrował się na problematyce filozofii społecznej, filozofii politycznej oraz na etyce.
Mirosław Piechowiak — doktor nauk humanistycznych, filozof. Wykłada na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autor książek: Między erosem i agape (2016), Człowiek zziajany (2019) oraz wielu artykułów z zakresu filozoficznych rozważań nad współczesną, tj. ponowoczesną kulturą. Specjalizuje się w badaniach m.in. nad problematyką bieżących przemian społeczno-kulturowych oraz kondycją i jakością relacji międzyludzkich, zwłaszcza relacji partnerskich. Entuzjasta niezależnego myślenia. Sympatyk motocykli, szachów i cygar.
Monika Gramsch — studentka na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, miłośniczka wycieczek pieszych i rowerowych. Zainteresowana szeroko pojętymi relacjami międzyludzkimi, wolny wieczór spędza z książką i gorącą herbatą.
Julia Trawińska, studentka Komunikacji Społecznej na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Muzyką i śpiewem fascynuje się od najmłodszych lat. Samodzielnie uczy się gry na gitarze, pianinie i od niedawna na ukulele. Czynnie uczestniczy w różnego rodzaju muzycznych, lokalnych wydarzeniach.
Grzegorz Musiał (1952), lekarz, pisarz, poeta, autor powieści, tomów wierszy, przekładów współczesnych poetów amerykańskich. Członek PEN-Clubu i członek-założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Więzień stanu wojennego. Laureat nagród literackich m.in. S. Piętaka, S. Wyspiańskiego, Kościelskich, Strzały Łuczniczki (za powieść o Tamarze Łempickiej pt. Ja, Tamara). Dwukrotny stypendysta International Writing Program w Iowa City i Fundacji Fulbrighta. Jego utwory tłumaczono m.in. na angielski, francuski, niemiecki, hiszpański, rosyjski, rumuński, czeski. Mieszka w Bydgoszczy.
Autonomia uniwersytetu zawsze wymagała obrony. Dziś wymaga jej chyba bardziej niż kiedykolwiek, gdyż jest podważana z wielu stron. Przez presję rynku z jego wymogiem rentowności i dostosowania się bez reszty do właściwych mu norm. Przez presję mediów, które usiłują narzucić swą hierarchię ważności problemów i osób. Przez polityków uprawnionych do uchwalania ustaw i decydowania o finansach, czyli o możliwych badaniach, i nierzadko skłonnych widzieć w nominacjach uniwersyteckich jeszcze jeden środek poszerzania swych wpływów i mnożenia klientów. Przez integryzmy wreszcie, które domagają się podporządkowania programów badawczych ustanawianym przez siebie kryteriom, a treści nauczania — wyznawanym przez siebie wierzeniom. Zwycięstwo którejkolwiek z tych sił oznaczałoby śmierć uniwersytetu w tej jego postaci, jaka ukształtowała się dwa wieki temu i nadal w swym zasadniczym zrębie zachowuje aktualność.