Grzegorz Musiał (1952), lekarz, pisarz, poeta, autor powieści, tomów wierszy, przekładów współczesnych poetów amerykańskich. Członek PEN-Clubu i członek-założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Więzień stanu wojennego. Laureat nagród literackich m.in. S. Piętaka, S. Wyspiańskiego, Kościelskich, Strzały Łuczniczki (za powieść o Tamarze Łempickiej pt. Ja, Tamara). Dwukrotny stypendysta International Writing Program w Iowa City i Fundacji Fulbrighta. Jego utwory tłumaczono m.in. na angielski, francuski, niemiecki, hiszpański, rosyjski, rumuński, czeski. Mieszka w Bydgoszczy.

Zbiór wierszy z lat 1995–2010 zawiera nieliczne wiersze publikowane wcześniej na łamach czasopism poetyckich takich, jak: „Twórczość”, „Poezja”, „Odra” czy „Kwartalnik Artystyczny”, a także wiersze w większości po raz pierwszy wydane.
Poezja Grzegorza Musiała, napisana językiem precyzyjnym i lekko klasycyzującym, uwydatnia motywy najważniejsze dla ludzkiego egzystowania: przemijanie, umieranie, śmierć, wiarę w Boga, miłość oraz najistotniejsze dla bytowania człowieka tradycje kulturowe śródziemnomorskie, europejskie i narodowe. Świat dzisiejszy został na nich ufundowany, chociaż czasy nam współczesne w swym pośpiechu zdają się znosić te motywy i gubić w technologiczno-informatycznych procedurach.
Człowieka zmęczonego takim stanem rzeczywistości, tym bardziej w czasach pandemii, poezja Grzegorza Musiała obdarza wysmakowaną poetyką, przywracając właściwą miarę ludzkiego losu.