Jarosław Jakubowski (ur. 1967), pracownik Instytutu Filozofii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Stypendysta rządu francuskiego (1992–1993). Uzyskał Diplôme d’études approfondies (DEA) w Université de Paris XII (1993). Przetłumaczył na język polski drugi tomTemps et récit Ricoeura (Czas i opowieść, t. 2, Konfiguracja w opowieści fikcyjnej, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008). Zajmuje się przede wszystkim francuskojęzyczną fenomenologią egzystencjalną.

Książka Jarosława Jakubowskiego jest pierwszą tak obszerną, wnikliwą i szczegółową monografią filozofii skończoności, budowanej przez Paula Ricoeura. Autor nie podejmuje w niej jedynie historyczno-filozoficznego trudu rekonstrukcji myśli badanego filozofa, podjętej z perspektywy najważniejszej kategorii ontologicznej (skończoność egzystencjalna), lecz włącza się twórczo do dyskusji stricte filozoficznej — zarówno z samym Ricoeurem, jak też z innymi filozofami, broniącymi alternatywnych modeli egzystencjalnej skończoności (zwłaszcza z Martinem Heideggerem). W wyniku takiego zabiegu interpretacyjnego nie tylko otrzymujemy monografię określonego problemu, rozważanego przez jednego z najważniejszych filozofów XX w., lecz także doniosłą egzystencjalnie pracę z zakresu ontologii bytu ludzkiego.

Prof. dr hab. Ireneusz Ziemiński

Książka Jarosława Jakubowskiego, Skończoność egzystencjalna. Studium nad filozofią Paula Ricoeura, jest fascynującą próbą, z jednej strony, zapełnienia luki w badaniach nad filozoficznym dorobkiem autora La Métaphore vive (1975) i La Mémoire, l’histoire, l’oubli (2000), jednocześnie będąc, z drugiej strony, autorskim rozważaniem tytułowej problematyki skończoności egzystencjalnej, poszukującym wsparcia w medytacjach Ricoeura. […] W aspekcie drugim — autorskiej (lecz z przewodnikiem) medytacji filozoficznej nad skończonością egzystencji — warto podkreślić przede wszystkim najwyższej próby samoświadomość metodologiczną autora, a także zwrócić uwagę czytelnika na znaczenie jego dociekań dla postawienia zagadnienia wolności. Analityczny styl pisarski autora stopniowo, w szczególności w partiach podsumowujących, przybiera charakter dyskretnie obecnego stylu lirycznego, w którym troska o siebie wyraża się w przekonaniu o niezbędności afirmacji mnie samego, przychodzących w narracjach opowiadanych o mnie przez innych. Analityka skończoności przekształca się w oczekiwanie.

Dr hab. Maciej Bugajewski, prof. UAM

 
Zobacz spis treści
 

 
Zobacz „Wstęp”
 

 
Download „Table of Contents”
 

 
Download „Summary”
 

NAKŁAD WYCZERPANY

Publikacja dofinansowana przez Instytut Socjologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu

Malwina Krajewska — doktorantka w Zakładzie Badań Kultury Instytutu Socjologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Interesuje się socjologią religii, kultury, pamięci i zmian społecznych. Zainteresowania badawcze koncentruje wokół buddyzmu tybetańskiego eksplorując jego przejawy zarówno w Europie jak i w Azji. Jest laureatką nagrody głównej w konkursie na najlepszy socjologiczny foto-esej zorganizowanym przez „Przegląd Socjologii Jakościowej” oraz autorką artykułów opublikowanych m.in. w „Kulturze i Społeczeństwie”.

Autorka w sposób kompetentny i jasny wyjaśnia zagadnienia dotyczące buddyzmu w taki sposób, że może zostać zrozumiana i zainteresować czytelnika, dla którego jest to temat nieznany. Z kolei wnosi dużo cennych, niepublikowanych wcześniej informacji tak, że będzie ciekawa także dla osoby obeznanej w tematyce buddyjskiej. […] historia nabiera żywego, osobistego charakteru i zamienia się w fascynującą opowieść o dziejach pewnej społecznej i duchowej inicjatywy. Można zaobserwować, w jaki sposób Diamentowa Droga zdobywa swoich zwolenników, angażuje ich emocjonalnie, zmienia ich życie i osobowość, tworzy pewne autentyczne, choć niezwykłe na naszym gruncie społeczno-kulturowym zbiorowe doświadczenie.

dr hab. Dorota Rancew-Sikora, prof. Uniwersytetu Gdańskiego

Relatywnie krótki okres obecności buddyzmu Diamentowej Drogi w Polsce był czasem intensywnych transformacji, które udało się w książce dobrze ukazać. […] Tym samym praca posiada kilka wymiarów, które czynią ją atrakcyjną dla wielu potencjalnych czytelników. Z pewnością będą to praktykujący buddyści oraz ci, którzy z buddyzmem sympatyzują lub chcą go bliżej poznać, ale patrząc w szerszej perspektywie jest to atrakcyjne studium z zakresu socjologii religii (lub jeśli ktoś woli duchowości), ponadto jest to praca z obszaru studiów biograficznych i co najważniejsze interesująca propozycja badania indywidualnej i społecznej pamięci, jej roli w tworzeniu narracji, poczucia wspólnej historii i przynależności.

dr hab. Tomasz Ferenc, prof. Uniwersytetu Łódzkiego

„Zarówno w pamięci indywidualnej, jak i społecznej początki buddyzmu Diamentowej Drogi w Polsce przedstawiane są na wyraźnym tle ówczesnej rzeczywistości tzw. realnego socjalizmu. Często we wspomnieniach dominuje narracja pustki. Nie chodzi tu o wymiar filozoficzny, lecz rzeczywisty. Warunki kształtujące ówczesne życie codzienne były trudne. Jak relacjonują świadkowie, oprócz problemów z dostępem do wielu dóbr, brakowało również wolności i swobody. W przeanalizowanych wspomnieniach buddyzm jawił się jako alternatywa dla otaczającej, szarej rzeczywistości.”

Fragment książki

 
Zobacz spis treści
 

 
Zobacz „Wstęp”
 

 
Download „Table of Contents”
 

 
Download „Summary”
 

Publikacja dofinansowana przez Uniwersytet im. Adama Mickiewicza: dziekana Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej, dyrektora Instytutu Filologii Polskiej oraz z subkonta nr K00000567 (środki pozyskane z opłat wniesionych przez uczestników konferencji „Oblicza obcości w filozofii i literaturze”, Poznań 2016).

 
Zobacz spis treści
 

 
Zobacz „Wstęp”
 

Publikacja dofinansowana przez Politechnikę Wrocławską.

Dr hab. Marek Sikora, prof. Politechniki Wrocławskiej — zajmuje się głównie epistemologią, filozofią nauki, metodologią nauk empirycznych oraz studiami nad nauką i techniką. Jest autorem trzech monografii i kilkudziesięciu artykułów naukowych, redaktorem i współredaktorem kilkunastu tomów zbiorowych z zakresu szeroko rozumianej humanistyki. Publikuje w wielu polskich i zagranicznych czasopismach, m.in. wpisanych na Listę Filadelfijską.

Książka wypełnia lukę w polskiej filozofii nauki. Dotychczas brakowało tego typu prac. Stanowi ona kompendium informacji z zakresu sporów toczonych współcześnie przez filozofów nauki. A spory i dyskusje przedstawiane w
recenzowanej pracy dotyczą istotnych problemów związanych z pojmowaniem świata i sensem działalności poznawczej człowieka, statusem ontologicznym faktów naukowych, roli teorii i eksperymentów w badaniach oraz funkcji prawdy jako wartości jednoczących różnorodne badania. Język pracy jest ładny i zrozumiały, nawet dla niespecjalisty. Praca może funkcjonować jako podręcznik dla studentów filozofii.

Prof. Tadeusz Buksiński

Praca […] Pytanie o jedność nauki. Studium metodologiczno-filozoficzne jest istotnym głosem we współczesnej filozofii nauki. Autor bierze pod uwagę w swoich analizach ciągle jeszcze niedocenianą w polskim środowisku filozoficznym perspektywę nowego eksperymentalizmu, tj. orientację kształtowaną przez stanowisko Iana Hackinga oraz autorów reagujących na diagnozy autora Representing and Intervening. Jednocześnie Autor otwiera swoimi propozycjami teoretycznymi debatę o relacji nauka-technika oraz zagadnienie jedności nauki w perspektywie sporu realizm-antyrealizm.

Dr hab. Krzysztof Szlachcic

Książka dofinansowana przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej w ramach projektu The Significance of the Lvov-Warsaw School in the European Culture (program Pomost)

Jednym z najgenialniejszych umysłów, jakie Polska wydała, był Stanisław Leśniewski.

Jan Łukasiewicz

Na podstawie długiego doświadczenia twierdzę, że Stanisław Leśniewski był to człowiek genialny: jedyny człowiek genialny, z którym los pozwolił mi się zetknąć w obcowaniu ongi niemal codziennym.

Tadeusz Kotarbiński

Przytoczone […] opinie Jana Łukasiewicza i Tadeusza Kotarbińskiego nie pozostawiają wątpliwości: Stanisław Leśniewski był wyjątkowym zjawiskiem w kulturze polskiej. W 2015 roku wydałem w dwóch tomach jego Pisma zebrane (Warszawa, Wydawnictwo Naukowe Semper). Przyszedł czas, aby przedstawić koleje jego życia i osobowość, znaną dotąd głównie z „garści wspomnień” kilku osób, które się z nim zetknęły — z Kotarbińskim na czele.

Ze „Wstępu” Jacka Jadackiego.

Publikacja dofinansowana przez Uniwersytet im. Adama Mickiewicza z subkonta nr K00000567 (środki pozyskane z opłat wniesionych przez uczestników konferencji „Oblicza obcości w filozofii i literaturze”, Poznań 2016)

Publikacja dofinansowana przez Uniwersytet im. Adama Mickiewicza z subkonta nr K00000567 (środki pozyskane z opłat wniesionych przez uczestników konferencji „Oblicza obcości w filozofii i literaturze”, Poznań 2016)

Publikacja dofinansowana przez Uniwersytet im. Adama Mickiewicza z subkonta nr K00000567 (środki pozyskane z opłat wniesionych przez uczestników konferencji „Oblicza obcości w filozofii i literaturze”, Poznań 2016)

Projekt okładki: Waldemar Kakareko

© by Oficyna Wydawnicza Epigram & Mirosław Piechowiak, Bydgoszcz 2016

© All right reserved. No part of this book may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted, in any form or by any means, without the prior
permission of the publishers: Oficyna Wydawnicza Epigram.

© Wszelkie prawa zastrzeżone. Przedruk, odtwarzanie lub przetwarzanie fragmentów tej książki w mediach każdego rodzaju wymaga pisemnego zezwolenia Oficyny
Wydawniczej Epigram.

Mirosław Piechowiak, doktor filozofii, wykłada w Instytucie Filozofii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Obszary zainteresowań: filozofia starożytna, filozofia kultury, zwłaszcza kultury ponowoczesnej, antropologia filozoficzna, filozofia dialogu, psychologia ewolucyjna. Członek Polskiego Towarzystwa Antropologii Filozoficznej.

Przedmiotem książki Między Erosem i Agape są relacje partnerskie człowieka, zwłaszcza te wynikające z potrzeb seksualnych i emocjonalnych. Poruszana problematyka oscyluje pod względem metodologicznym pomiędzy przyziemną sferą zmysłowości a subtelnym uczuciem miłości. Treściowy i metodyczny wachlarz prezentowanej tytułowej problematyki jest szeroki — autor nie stroni zarówno od ukazywania teorii opartych na anatomii czy fizjologii cielesnej, jak też sięga, z drugiej strony, po konteksty kulturowe czy wręcz po wątki religijne i transcendentne. Sporo miejsca zajmuje zagadnienie dialogu, dla autora — i słusznie — niezwykle ważnego determinanta stosunków międzyludzkich.

Z recenzji wydawniczej — prof. zw. dr hab. Bolesław Andrzejewski.

Wszyscy poruszają się w pewnego rodzaju miłosnych labiryntach, podążając krętymi korytarzami, których zakończenie jest niewiadomą. Wszyscy usiłują znaleźć jakieś wyjście z tego niesatysfakcjonującego stanu rzeczy i zrealizować cel, jakim jest zrozumienie fenomenu relacji partnerskich w płynnej rzeczywistości. Naprzeciw tym potrzebom i oczekiwaniom wychodzi książka Między Erosem i Agape przygotowana przez Mirosława Piechowiaka.

Z recenzji wydawniczej — dr hab. Urszula Kusio, prof. UMCS.

 Książka dofinansowana przez Fundację Kazimierza Wielkiego.

Krzysztof Pietrowicz – doktor socjologii, adiunkt i zastępca dyrektora w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Do obszarów jego zainteresowań badawczych należą teoria i metodologia nauk społecznych, zagadnienia powiązane z inżynierią społeczną i socjologią praktyczną, analiza sieci społecznych oraz problematyka zakulisowych wymiarów życia społecznego. Publikował m.in. w „Studiach Socjologicznych”, „Kultura i Społeczeństwo” oraz „Polish Sociological Review”. Współautor pracyMaszyny społeczne. Wszystko ujdzie, o ile działa (wspólnie z Łukaszem Afeltowiczem; 2013). Współredaktor tomu pt. Za kulisami. Szkice o władzy, interesach i bezpieczeństwie (wspólnie z Piotrem Stankiewiczem; 2012).

O tym, że rzeczywistość, która nas otacza ma charakter sieciowy, napisano już bardzo wiele. W publikacjach akademickich z zakresu socjologii, dyscyplin pokrewnych i nie tylko, jak i w tekstach publicystycznych teza ta funkcjonuje niczym komunał. […] Nie trzeba jednak przyglądać się zbyt dużej liczbie publikacji z tego zakresu, by dostrzec, że pojęcie sieci jest rozumiane w sposób bardzo różnorodny. Pojęcie sieci jest wszechobecne i zaczyna być stosowane do rozmaitych zjawisk. Zatem mamy ujęcia sieci nawiązujące (bądź bezpośrednio się odnoszące) zarówno do układów technologicznych, jak i stricte społecznych. W ramach ujęć okołosocjologicznych zdecydowanie dominuje ta druga perspektywa. Dla przytłaczającej większości badawczy społecznych pojęcie sieci odnosi się do relacji między różnego rodzaju aktorami […]. Niemniej, nawet gdy mowa jest wyłącznie o „sieciach społecznych”, to wewnętrzne zróżnicowanie jest na tyle duże, że mówienie o „teorii sieci społecznych” czy „podejściu sieciowym” w liczbie pojedynczej wydaje się poważnym nadużyciem pojęciowym. Daje bowiem złudzenie jedności, tymczasem najczęściej mamy do czynienia z radykalnie odmiennymi rozumieniami pojęcia ‘sieć’, odmiennymi metodologiami badania świata, wreszcie odmiennymi ontologiami (co znajduje swój wyraz już na poziomie fundamentalnych założeń poszczególnych koncepcji). Syntezy (wydawałoby się) wykluczających się nawzajem koncepcji i podejść mogą wprawdzie prowadzić do nowych, owocnych konceptualizacji, jednak — jak czytelnik będzie miał okazję sam się przekonać — tego typu eklektyzm w odniesieniu do rozmaitych koncepcji sieci jest niewskazany, grozi z jednej strony tym, że stracimy z oczu autentyczną wartość dodaną poszczególnych teorii i metodologii, z drugiej strony nie oferując szans na opracowanie całościowej teorii sieci jako takich.

(fragment Wprowadzenia)