Bożena Listkowska — urodzona 15 lutego 1978 r. w Bydgoszczy. Ukończyła studia polonistyczne w Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy i studia filozoficzne w Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W 2010 r. uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie filozofii. Od 2012 r. adiunkt w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Prowadzi badania nad współczesną filozofią polską. Przedmiotami jej zainteresowań są w szczególności filozofia człowieka i metafizyka. Współredaktor serii książek: „Tomizm polski 1879–1918. Słownik filozofów”, „Tomizm polski 1919–1945. Słownik filozofów” i „Tomizm polski 1946–1965. Słownik filozofów”.

Fragment „Wstępu”:

„Książka składa się z trzech rozdziałów. W rozdziale pierwszym, pt. „Tomizm tradycyjny jako punkt wyjścia jego lowańskich modyfikacji w pracach ks. P. Chojnackiego” rozważania koncentrują się wokół sposobu odczytywania przez Chojnackiego filozofii św. Tomasza oraz roli, jaką odegrała ona w dziejach myśli europejskiej. Obejmują one ponadto ontologię Chojnackiego. Ponieważ dyscyplinę tę nazywa on „duszą” filozofii tomistycznej i uznaje za fundament planowanej syntezy nauk, przyjęto ją za punkt wyjścia rozważań.

Rozdział drugi obejmuje dociekania nad syntezą tomizmu i nauk szczegółowych, stanowiącą najistotniejszą cechę tomizmu lowańskiego. W filozofii Chojnackiego — podobnie zresztą jak w większości filozofii znajdujących się pod wpływem szkoły lowańskiej — synteza ta dotyczy przede wszystkim filozofii drugiej: filozofii przyrody, psychologii filozoficznej oraz teorii poznania. Wymienionym dyscyplinom są poświęcone trzy podrozdziały, w których omawia się sposób asymilowania przez filozofię treści pochodzących z nauk pozytywnych.

Rozdział trzeci książki jest poświęcony lowańskim modyfikacjom jako syntezie filozofii tomistycznej i innych kierunków filozoficznych. Należą do nich: wszystkie trzy historyczne odmiany pozytywizmu, kantyzm i kartezjanizm. Ten ostatni w pismach Chojnackiego łączy się w sposób nierozerwalny z kantyzmem i z tego powodu rozpatrywany jest razem z nim. Lowańskie modyfikacje pojmowane jako asymilowanie ujęć właściwych tradycji kartezjańsko-kantowskiej wpływają na stosunek ontologii do teorii poznania, zaś pojmowane jako asymilowanie pozytywizmu rzutują na relację między filozofią i naukami szczegółowymi.”

„Przedstawiona do recenzji książka jest warta opublikowania tak ze względów merytorycznych, jak i kulturowych. Poszerza bowiem naszą wiedzę na temat filozofii szkoły lowańskiej, dzięki ukazaniu filozofii ks. Piotra Chojnackiego. […] inspiruje do nowych przemyśleń na temat uprawiania filozofii tomistycznej w kontekście współczesnych nauk przyrodniczych.”

Ks. prof. dr hab. Andrzej Maryniarczyk — fragment recenzji wydawniczej.

„Książka Bożeny Listkowskiej to ciekawa próba rekonstrukcji poglądów Piotra Chojnackiego — jednego z najważniejszych polskich neotomistów. Jego prace miały bardzo duży wpływ na kształtowanie się w naszym kraju nurtu odwołującego się do filozofii św. Tomasza z Akwinu. Wpływ omawianego autora na myśl takich myślicieli jak Mieczysław A. Krąpiec, Antoni B. Stępień, czy nawet Mieczysław Gogacz pokazuje, że bez studiowania filozofii Chojnackiego, nie jest możliwe zrozumienie ewolucji polskiego neotomizmu. Choć wymienieni autorzy często odwołują się do filozofii Chojnackiego krytycznie, to przecież, ta właśnie krytyka umożliwia im postawienie swoich własnych tez i przemyślenie na nowo podstawowych problemów filozoficznych. Zatem bez tomizmu tradycyjnego, który stopniowo ewoluował w kierunku tomizmu lowańskiego, nie da się zrozumieć późniejszej ewolucji tomizmu egzystencjalnego. W moim przekonaniu samo ukazanie tej zależności stanowi o wielkiej wartości recenzowanej książki.”

Ks. dr hab. Tomasz Stępień — fragment recenzji wydawniczej.

Tomizm otwarty Piotra Chojnackiego – Spis treści

Publikacja dofinansowana przez Instytut Filozofii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

 

Anna Malitowska pracuje na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie wykłada etykę komunikacji, etyki zawodowe oraz metodykę nauczania filozofii i etyki. Autorka książki Sumienie filozofii. Artur Schopenhauer (2009) oraz licznych artykułów poświęconych filozofii moralności.

Wiedzę z zakresu filozofii wykorzystuje w praktyce, uczestnicząc w krajowych i międzynarodowych projektach biznesowych, edukacyjnych i szkoleniowych. Jako ekspertka od etyki, kultury organizacyjnej i społecznej odpowiedzialności biznesu współpracowała m.in. z Krajową Izbą Biegłych Rewidentów, Pomorskim Klastrem ICT Interizon, Dansinn Group z Hongkongu i międzynarodową federacją tańca World Dance Council.

 

„Można przypuszczać, że wszędzie tam, gdzie zawody w coraz większym stopniu wymagają wiedzy eksperckiej, znajduje się miejsce dla procesu profesjonalizacji. Ten, biorąc pod uwagę zwłaszcza aspekty scjentyzacji i urynkowienia, w nieubłagany sposób przekształca aktywność zawodową w formułę usług profesjonalnych. Kategoria „profesjonalizacji” jako narzędzie analityczne znajdzie zastosowanie w coraz to nowych i liczniejszych kontekstach. Paląca potrzeba standaryzacji bazy kognitywnej zawodu oraz dbałość o jakość świadczonych usług wymagać będą ciągłego specyfikowania kompetencji technicznych, dbałości o jakość kształcenia, tworzenia i przetwarzania bazy wiedzy eksperckiej, utrzymywania jej aktualności i adekwatności, kształcenia ustawicznego, a także — rozwoju kompetencji moralnych oraz kultywowania standardów etycznych. Analiza procesów profesjonalizacji, zwieńczonych powstaniem formacji usług profesjonalnych, upoważnia zatem do stwierdzenia, że profesje to zawody refleksyjne, które w toku historycznej ewolucji uzyskują świadomość własnej roli w strukturze społecznej i wynikających z tego zobowiązań.”

— fragment

 

 

„Autorka podejmuje próbę zbudowania nowatorskiego modelu etyki zawodowej, który uwzględnia to, że normy moralne istotne dla danej profesji są normami ewoluującymi, dostosowującymi się do całościowego kontekstu wiedzy, jaką dysponują przedstawiciele zawodu, a jaka to wiedza jest standaryzowana i uznawana przez organizacje zrzeszające profesjonalistów. […] To, co w obszarze przedmiotowym przejawia się jako złożoność problemów zawodowych, w których każdorazowo rozstrzygać trzeba kwestie moralnie relewantne, w recenzowanej pracy przejawia się pod postacią zdecydowanie interdyscyplinarnie zakreślonej perspektywy badawczej.”

Prof. dr hab. Anna Pałubicka — fragment recenzji wydawniczej.

 

 

„Główna teza rozprawy głosi, że wewnętrzna dynamika refleksji etycznej właściwa organizacjom zawodowym, może zostać zrekonstruowana przy zastosowaniu wywodzącego się z pragmatyzmu pojęcia wspólnoty badaczy (community of inquiry). Zastosowanie Deweyowskiej filozofii praktycznej i moralnej, będącej skądinąd rezultatem konkretyzacji twierdzeń tzw. ogólnej epistemologii badania (inquiry), pozwala autorce naszkicować taki obraz praktyk zawodowych opartych na wiedzy, w których tworzenie, wdrażanie i zachowywanie standardów etycznych jest rozumiane jako rezultat indywidualnego i organizacyjnego doświadczenia, komunikacji i deliberacji.”

Dr hab. Artur Dobosz — fragment recenzji wydawniczej.

 

 

Etyka usług profesjonalnych – Wprowadzenie

Etyka usług profesjonalnych – Spis treści

 

Piotr Wandycz (ur. 20 września 1923 r. w Krakowie) — nestor polskich historyków stosunków międzynarodowych. W latach 1942–1945 służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji politycznej. Studiował historię na Université de Grenoble (1941–1942) oraz Cambridge University (1945–1948). Doktorat z zakresu studiów międzynarodowych uzyskał w 1951 r. w London School of Economics and Political Sciences. W tym samym roku ukończył studia europejskie w College d’Europe w Brugii. Od 1954 r. wykładał historię Europy Środkowo-Wschodniej na Indiana University w Bloomington (1954–1966) i Yale University (1966–1997, od 1989 r. Bradford Durfee Proffessor). Pełnił funkcję dyrektora Instytutu Studiów Rosyjskich i Wschodnioeuropejskich Yale University (1974–1976 i 1981–1983). Pracował także w Russian Research Center Harvard University (1963–1965). W charakterze visiting professor nauczał na Columbia University (1967, 1969, 1975). Aktywnie uczestniczył w życiu politycznym i naukowy wychodźstwa, jako członek Związku Polskich Federalistów, Polskiego Ruchu Wolnościowego „Niepodległość i Demokracja”, Polskiego Instytutu Naukowego w Ameryce (w latach 1999–2008 był jego prezesem) oraz Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce. Przez blisko pół wieku współpracował z Jerzym Giedroyciem, wnosząc istotny wkład w edycję „Zeszytów Historycznych”. Za dokonania naukowe otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. American Historical Association (1962), Fundacji Alfreda Jurzykowskiego (1976), American Association for the Advancement of Slavic Studies (1989). Przyznano mu tytuły doktora honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego (1993), Université Paris I – Sorbonne (1997), Uniwersytetu Jagiellońskiego (2000) i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (2004). Jest członkiem zagranicznym Polskiej Akademii Umiejętności (od 1991) i Polskiej Akademii Nauk (od 1993) oraz członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Historycznego (od 1992).

 

„Piotr Wandycz pozostaje wśród polskich historyków dyplomacji postacią szczególną — profesor uniwersytetów amerykańskich, autor najważniejszych prac dla poznania polityki zagranicznej II Rzeczypospolitej, jeden z czołowych specjalistów w zakresie stosunków międzynarodowych dwudziestolecia pokoju 1919–1939. Już czterokrotnie składano Mu w hołdzie zbiory studiów. […] Tom niniejszy nie jest kolejnym typowym Festschriftem, lecz próbą dokonania syntezy osiągnięć Profesora na różnych polach towarzyszących mu przez lata zainteresowań”.

Fragment Słowa wstępnego.

 

Maciej Musiał — doktor filozofii, absolwent studiów filozoficznych oraz polonistycznych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Interesuje się dokonaniami poznańskiej szkoły metodologicznej, filozofią współczesną oraz przemianami kultury współczesnej, szczególnie w zakresie sfery intymnej. Autor kilkunastu publikacji naukowych w języku polskim oraz angielskim (m.in. w „Theory, Culture & Society” oraz „Przeglądzie Filozoficznym”).

Z recenzji wydawniczej prof. Anny Pałubickiej:

„Praca Macieja Musiała stanowi całościową interpretację dorobku filozoficznego jednego z wybitniejszych filozofów amerykańskich, którego myśl ciągle jest aktualna (Rorty zmarł w 2007 r.) i żywo dyskutowana. […] Przekonująco ukazuje się w niej, jak poszczególne wątki filozoficzne pojawiające się w twórczości Richarda Rorty’ego nie są przypadkowe, lecz układają się w pewną sensowną całość, którą wyraża tytuł opiniowanej pracy. Jest to pierwsza w polskiej literaturze filozoficznej tego typu interpretacja.”

 

Z recenzji wydawniczej prof. Barbary Kotowej:

„Powzięty przez autora zamysł jest ciekawy poznawczo i oryginalny, jeśli idzie o obraną przezeń »materię« badawczą, a jego realizację uznać trzeba bez wątpienia za udaną. Trudno byłoby znaleźć takich jego poprzedników wśród licznych interpretatorów twórczości Richarda Rorty’ego, którzy rozpatrywaliby tę twórczość jako całość z takiego punktu widzenia, jak jej terapeutyczny charakter. Takie interpretująco-porządkujące ujęcie tej twórczości należy z pewnością do nowatorskich, a swój punkt widzenia autor uzasadnił w sposób przekonywujący”.

 

 

AGNIESZKA JARZEWICZ jest absolwentką studiów magisterskich Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz studiów doktoranckich w Instytucie Filozofii UAM. W roku 2001 obroniła pracę magisterską Typy komunikacji zakładane w teoriach języka, napisaną pod kierunkiem prof. Jerzego Kmity, a w 2007 r. rozprawę doktorską pt. Zakres wolności indywidualnej z perspektywy wybranych koncepcji komunikacji werbalnej napisaną pod kierunkiem prof. Anny Pałubickiej
w Zakładzie Filozofii Kultury. Pracuje na stanowisku adiunkta w Akademii Pomorskiej w Słupsku. W badaniach naukowych łączy problematykę z zakresu filozofii języka, nauk o poznaniu i komunikacji społecznej oraz filozofii kultury. Rozwija zainteresowania badawcze dwukierunkowo. Z jednej strony interesują ją zagadnienia z antropologii kulturowej a z drugiej problemy badawcze podejmowane na gruncie filozofii polityki oraz filozofii technologii i medioznawstwa w odniesieniu do komunikacji zapośredniczonej komputerowo.

Rzec można, że po Aplowskiej próbie analizowania relacji pomiędzy komunikacją a etyką jest to kolejna próba zwrócenia uwagi na rolę komunikacji językowej w kształtowaniu zachowań werbalnych poszczególnych jednostek, tym razem rozpatrywanej pod kątem relacji: komunikacja a wolność indywidualna. […] podjęty problem jest ważny, jeżeli jego rozwiązanie może przyczynić się przynajmniej w jakimś stopniu do uświadomienia poszczególnym użytkownikom języka kolejnych ograniczeń z tytułu ich uwikłania w społeczną praktykę komunikacji językowej; ponadto jest on wciąż aktualny (by nie powiedzieć — en vogue), wciąż bowiem filozofia języka utrzymuje wysoką pozycję pośród innych dziedzin refleksji filozoficznej.

 

Prof. dr hab. Barbara Kotowa — fragment recenzji wydawniczej.

Monografia autorstwa Agnieszki Jarzewicz pt. Wolność indywidualna w komunikacji werbalnej stanowi szczegółowe omówienie rezultatów wieloletnich badań komparatystycznych, jakie autorka przeprowadziła nad sposobami określenia zakresu wolności uczestnika komunikacji społecznej w zależności od sposobów filozoficznego konceptualizowania języka. […] Analizie i porównaniu poddane zostały wybrane przez autorkę następujące teorie języka […] — [1] teoria strukturalistyczna według Ferdinanda de Saussure’a, oparta na założeniach apriorycznego racjonalizmu, [2] teoria gramatyki generatywno-transformacyjnej autorstwa Noama Chomsky’ego, [3] neopragmatyczna teoria języka i komunikacji według Willarda van Ormana Quine’a oraz [4] Donalda Davidsona teoria nominalizmu lingwistycznego. […] Posłużenie się aparatem pojęciowym szkoły poznańskiej do badań nad wolnością indywidualną w komunikacji werbalnej wyznacza perspektywę teoretyczno-metodologiczną autorki w zakresie dokonywanej komparatystyki.

Prof. dr hab. Paweł Zeidler — fragment recenzji wydawniczej.